نوع مقاله : علمی - پژوهشی
نویسندگان
1 عضو هیأت علمی گروه مهندسی شهرسازی دانشکده معماری و هنر، دانشگاه گیلان
2 دانشگاه گیلان
چکیده
کاهش میزان فعالیت فیزیکی به دلیل افزایش وابستگی به وسیله نقلیه شخصی، منجر به کاهش سطح سلامت جسمانی و روانی شده است. چرا که پیاده روی به طور قابل توجهی برای سلامت جسمی و روانی افراد مفید است و می تواند میزان چاقی، دیابت و سایر بیماری های مزمن را کاهش دهد و هزینه های فزاینده مراقبت های بهداشتی/درمانی را محدود کند. محیط ساخته شده یکی از مولفه هایی است که می تواند بر میزان فعالیت فیزیکی و در نتیجه ی آن سلامت فردی تاثیر گذار باشد. پژوهش حاضر سعی بر ان دارد تا به بررسی روابط میان مولفه های محیط ساخته شده، فعالیت فیزیکی، انسجام اجتماعی، حس اجتماع و سلامت ذهنی بپردازد. داده های جمع آوری شده از محلات شهر رشت، با استفاده از مدلسازی معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش بیان می دارد که محیط ساخته شده به عنوان عامل مرنبه دومی از 5 مولفه ی نزدیکی به امکانات، کاهش عوامل تنش زای محیطی، کیفیت زیرساخت، دسترسی و اتصال پذیری و خطرات ترافیکی می باشد. محیط ساخته شده به طور مثبت و معناداری بر انسجام اجتماعی، حس اجتماع و فعالیت فیزیکی تاثیر می گذارد. حس اجتماع و فعالیت فیزیکی نیز به طور مثبت و معناداری بر سلامت ذهنی اثرگذار است. مدیریت شهری می تواند با مورد توجه قرار دادن مولفه های مذکور در پژوهش حاضر، قابلیت پیاده روی در محلات شهر را افزایش دهد. بهبود کیفیت محیط ساخته شده منجر به افزایش فعالیت فیزیکی، انسجام اجتماعی و حس اجتماع خواهد شد. در نتیجه ی افزایش حس اجتماع و فعالیت فیزیکی، سلامت ذهنی شهروندان ارتقاء خواهد یافت.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
عنوان مقاله [English]
Investigating the relationship between neighbourhood walkability and mental health (Case study: Rasht City)
نویسندگان [English]
- Ali akbar Salaripour 1
- Zahra Seif Reihani 2
1 Professor Assistant, Dpartment of urban planning, University of Guilan
2 University of Guilan
چکیده [English]
Decreased levels of physical activity due to increased dependence on personal vehicles have led to decreased levels of physical and mental health. Because walking is significantly beneficial to people's physical and mental health, it can reduce the rate of obesity, diabetes and other chronic diseases, and limit the rising costs of health care. The built environment is one of the components that can affect the amount of physical activity and as a result, health. The present study tries to examine the relationships between the components of the built environment, physical activity, social cohesion, sense of community and mental health. Out of 400 questionnaires distributed in 20 neighborhoods of Rasht, 380 questionnaires were completed. The first part of the questionnaire, which is dedicated to demographic questions, includes 6 questions: gender, age, education, monthly income, employment and marital status. The second part, which deals with components’ questions: proximity to facilities, reduction of environmental stressors, quality of infrastructure, accessibility and connectivity, traffic hazards, physical activity, social cohesion, sense of community, and mental health. Data collected from Rasht neighbourhoods were analyzed using structural equation modelling. Findings show that the built environment is the second factor of the 5 components of proximity to facilities, reduction of environmental stressors, quality of infrastructure, accessibility and connectivity and traffic hazards. The built environment positively and significantly affects social cohesion, sense of community and physical activity. Sense of community and physical activity also have a positive and significant effect on mental health. Urban management can increase walkability in urban areas by considering the components mentioned in the present study. Improving the quality of the built environment will lead to increased physical activity, social cohesion and a sense of community. As a result of increasing the sense of community and physical activity, the mental health of citizens will be improved.
کلیدواژه‌ها [English]
- walkability
- mental health
- physical activity
- social cohesion
- sense of community
)
ارسال نظر در مورد این مقاله