Document Type : Original Article

Authors

1 PhD student of geography and urban planning at Islamic Azad University of Mashhad

2 Associate Professor, Department of Geography, Mashhad Branch, Islamic Azad University, Mashhad, Iran

3 Assistant Professor, Department of Geography, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad, Iran

Abstract

Good urban governance always considers the general welfare of citizens and their social health, whose policies and programs are placed in the framework of certain indicators. The upcoming research deals with the comparative analysis of indicators and dimensions of good urban governance from the point of view of citizens, experts and managers in the current and desired situation. The research method is of a descriptive-analytical type, which examines the points of view of citizens, experts, and urban managers regarding the state of dimensions of good urban governance, as well as their similarities and differences, and the scope of their differences and similarities. The sources of data collection were library-documents and the use of questionnaire tools, 385 questionnaires were distributed to citizens and 48 questionnaires were distributed to experts and managers of the municipality and the city council. The tests used in this research with SPSS software include paired t-test and Friedman. The results obtained from the comparative analysis of the indicators show that according to the citizens, the variables of the research are consensual orientation, responsibility, and according to the managers, responsibility and all-round justice are the most important factors. Finally, the radar charts obtained from the paired analysis of the data show that there is a significant gap between the current and the desired situation from the point of view of citizens and administrators. With the explanation that according to the citizens, transparency and accountability have the largest average difference among the citizens with a number of 2.47 in the current situation and 3.99 and 4.02 in the desired situation.

Keywords

Main Subjects

  1. ابراهیم زاده، ع.، رهنما، م.، و نگهبان مروی، م. (1384). تحلیلی بر ضرورت شکل­گیری و نقش شهر جدیدگلبهار درتمرکززدایی از مادر شهر مشهد. مجله علمی- پژوهشی صفه، 1(2)، 31-47.
  2. اکبرزاده، ف.، موسی زاده، ح.، خداداد، م.، و موسی زاده، ح. (1397). بررسی عملکرد مدیریت شهری گرگان با رویکرد حکمروایی خوب شهری. مجله جغرافیا و روابط انسانی، 1(2)، 139-153.
  3. برک‌پور، ن.، و اسدی، ا. ( 1388). مدیریت و حکمروایی شهری. تهران: انتشارات دانشگاه هنر.
  4. پرهیزکار، ا. (1384). تحلیل چگونگی تحقق اهداف شهرهای جدید در ایران ( نمونه موردی شهر جدید پردیس). پایان­نامه­کارشناسی ارشد، تهران: دانشگاه تربیت مدرس.
  5. پوراحمد، ا.، پیری، ا.، محمدی، ی.، پارسا، ش.، و حیدری، س. (1397). حکمروایی خوب شهری در محله های شهری (مورد مطالعه شهر مریوان). فصلنامه علمی-پژوهشی اقتصاد و مدیریت شهری، 6(4(پیاپی 24))، 98-81.
  6. پیله وران، ا. (1393). بررسی عوامل تأثیرگذار در جمعیت پذیری شهر جدید گلبهار. پایان نامه کارشناسی ارشد، مشهد: پردیس بین الملل دانشگاه فردوسی مشهد.
  7. تقوایی، ع.، و تاجدار، ر. (1388). درآمدی بر حکمروائی خوب شهری در رویکردی تحلیلی. فصلنامه مدیریت شهری، 23(1)، 32-24.
  8. حسینی، ه. (1395). تحلیل شاخص های حکمروایی خوب شهری با تأکید بر نظرات شهروندان و مدیران، مطالعه موردی: شهر تربت حیدریه. فصلنامه علمی پژوهشی مطالعات شهری، 20(1)، 24-54.
  9. رهنمایی، م.ت.، و کشاورز، م. (1389). بررسی الگوی حکمروایی خوب و نقش دولت در مدیریت و اداره امور شهرها در ایران. مجله پژوهش های بوم شناسی شهری، 1(1)، 23-55.
  10. رمضانی فرخد، ا. (1393). مطالعه مروری مقالات مدیریت یکپارچه شهری. مشهد: ششمین کنفرانس مدیریت و برنامه­ریزی شهری با تأکید شهر اسلامی، دانشگاه فردوسی مشهد.21-22 آبان- مشهد مقدس.
  11. سعیدی رضوانی، ن.، و کاظمیان، غ. (1380). امکان­سنجی واگذاری وظائف جدید به شهرداری ها، جلد اول( بررسی تحولات نظری و تجارب جهانی). تهران: انتشارات سازمان شهرداری ها.
  12. صفایی پور، م.، امانپور، س.، و نادری چگنی، ز. (1392). ارزیابی و تحلیل میزان تحقق پذیری حکمرانی خوب شهری در شهر خرم آباد. فصلنامه جغرافیا و برنامه ریزی شهری چشم انداز زاگرس، 5(17)، 32-47.
  13. علوی تبار، ع. (1379). الگوی مشارکت شهروندان در اداره امور شهرها (تجارب جهانی و ایران). جلد اول، تهران: انتشارات سازمان شهرداری ها.
  14. قدمی، م. (1390). ارزیابی و تدوین استراتژی مقصد در چارچوب توسعه پایدار گردشگری نمونه مورد مطالعه: کلانشهر مشهد. مطالعات و پژوهش های شهری و منطقه ای، 3(9)، 82-59.
  15. کاظمیان، غ. (1373). طراحى سیستم مدیریت شهرى مناسب شهرهاى ایران. پایان نامه کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری و منطقه ای، تهران: دانشگا ه شهید بهشتی.
  16. کلانتر،ع و رسولی، ب(1394) امکان سنجی مشارکت شهروندان در مدیریت توسعه پارک های محله ای شهر تهران، نشریه مدیریت شهری، دوره 14 شماره 38، 425-448.
  17. مرکز آمار ایران. (1385). سرشماری عمومی نفوس و مسکن. تهران: مرکز آمار ایران.
  18. مرکز آمار ایران. (1390). گزیده نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن. تهران: مرکز آمار ایران.
  19. مرکز آمار ایران. (1395). سرشماری عمومی نفوس و مسکن. تهران: مرکز آمار ایران.
  20. مهندسین مشاور مهرازان. (1377). مطالعات طرح جامع شهر جدید گلبهار، مطالعات اقلیمی و جغرافیایی. جلد دوم، تهران: وزارت مسکن و شهرسازی.
  21. میرعابدینى، ز. (1388). امکان سنجى تحقق مدیریت یکپارچه شهرى با تأکید بر سطح تصمیم­گیرى؛ نمونه موردىشهر تهران. پایان نامه کارشناسى ارشد، تهران: دانشکده مدیریت و حسابدارى دانشگاه علامه طباطبایى.
  22. الوانی، م. (1382). چالش­های مدیریت دولتی در عصر جهانی شده. فصلنامه مدیریت و توسعه، 19(1)، 21-35.
  23. یاور، ب. (1380). شهرسازی مشارکتی و جایگاه مشارکت مردم در شهر ایرانی؛ واقعیات، اهداف و استراتژی ها. پایان نامه کارشناسی ارشد، تهران: دانشگاه علم و صنعت ایران.

 

  1. Pierre, J. (2005). Comparative Urban Governance: Uncovering Complex Causalities. Urban Affairs Review, 4(4), 446.
  2. Sheng, Y. (2010). Good Urban Governance in Southeast Asia. Environment and Urbanization Asia, 1(2), 131-147.
  3. UN- HABITAT. (2004). Urban governance index, (UGI): A tool to measure progress in achieving good urban governance. UN-HABITAT. www.un habitat.org.
CAPTCHA Image