Document Type : علمی - پژوهشی

Authors

1 University of Tehran

2 Yazd University

3 University of Shahid Beheshti

Abstract

Extended Abstract
1. Introduction
City is a living creature formed through the interaction of different forces in unique substantiality. One of the main aspects of each city is its landscape; urban landscape is the experience of people as the members of society. Landscape is an objective and subjective phenomenon that is the part of peoples’ nature in a city. In fact, the process of landscape planning is the art of visual and structural integrating into buildings, streets, and places, which build the urban environment.
Visual landscape analyses include studies that determine the quality of a place and the interaction between its visual elements on a perceptual basis. They constitute an essential means for providing the orientation data for physical planning and designing through the implementation and maintenance processes. By approaching the physical environment through such studies, it is possible to evaluate the visual ambience efficiently, to identify the existing and potential problems, and to gain help in finding solutions. Such an analysis can be regarded as the process of identifying classes of visual quality based on an inventory of the visual landscape, including the number of people who see it, the level of any concerns they may have and the consideration of its various values.
2. Theoretical Framework
‘Landscape’ is one of the few concepts with only positive connotations. Even when we talk about ‘waste landscapes’, ‘derelict landscapes’ or even ‘dystopian landscapes’, they have this aspect of artistic scenery that takes us away from smell, cold, hunger, and privation to a sheer visual and aesthetic level of contemplation.
‘Landscape’ in this sense is a reductive, horizontal concept, extracting the visual prop erties and the geometrical relationships as ‘reality’. On the other hand, ‘landscape’ is also one of the most inclusive concepts used to point out, label and describe our surroundings. Derived from intentions to communicate on the experienced ‘life world’, to signify a physical context which is more or less defined by borders of some kind, its cohesive abilities have made it of excellent use as metaphor, e.g. ‘a landscape of ideas’ or ‘the business landscape of the 90s’. In the field of urban planning, however, it is more appro priate to understand the concept of landscape, not as a metaphor, but as a representation in linguistic as well as visualized meanings. The point in using ‘landscape’ to represent an entirety is precisely to be able to move back and forth between what is expressed as the landscape at the level of representations and what is experienced as the landscape at the level of what is represented. Landscape planners are concerned with the 'health' of the landscape, just as doctors are concerned with bodily health. This analogy can be taken further. Medical doctors both advise on the health of individuals and matters of public health. When individuals take actions injurious to their own health, this is regarded as a private matter. But if they take actions injurious to public health, these actions are properly regulated by law. The collective landscape is a public good which should be protected and enhanced by legislation and public administration. If, for example, mineral extraction has a damaging impact on the landscape, this is a proper field for intervention. Negative impacts on the landscape could include visual impacts, ecological impacts, hydrological impacts and recreational impacts. As well as protecting the existing public goods, societies are responsible for the creation of new public goods. This can be done by positive landscape planning. There are, for example, many former mineral workings (e.g. the Norfolk Broads) which have become important public goods. Medical doctors are trained in anatomy, physiology, biochemistry, and so forth before becoming practitioners. Landscape doctors are trained in geomorphology, hydrology, ecology, and so forth before becoming practitioners in design and planning.
3. Methodology
The present research aims at improving and promoting visual and conceptual urban landscapes in the city of Taft by prioritizing the effective elements in landscape. To do so, this research used descriptive and analytical method, which required information from written sources of field research such as going directly to organizations and using interviews. For data analysis, Analytic Network Process (ANP) was used. Public spaces, visual preferences, and physical structures are three clusters in which for each cluster three nodes were determined. In determining the relationship between the nodes and the priority of each one, the compiled proportional interviews to ANP model along with the obtained data were analyzed through the software. Results show that the watercourse of the river is given top priority among the public spaces.
4. Discussion & Conclusion
Among three nodes related to the physical structure, urban furniture is given top priority. Among three nodes related to the visual priorities, Aleman's and statues are given top priority, whereas with a little difference electroluminescent is our priority in urban landscape planning in the city of Taft. Finally, recommendations are made for improving each of the spaces of the study.

Keywords

1. احمدی، ت. (1389، آذرماه). بررسی نقش عناصر تبلیغات شهری در زیبایی منظر شهری (مطالعۀ موردی خیابان امام شهر تبریز). مقالۀ ارائه‌شده در همایش ملی منظر شهری. پژوهشکدۀ فرهنگ و هنر جهاد دانشگاهی. تهران
2. اسماعیل‌پور، ن. (1389). بررسی وضعیت مسکن در سکونتگاه‌های غیررسمی و ارائۀ راهبردهای ساماندهی آن‌ها؛ نمونۀ موردی: محلۀ حسن‌آباد یزد. مطالعات و پژوهش‌های شهری و منطقه‌ای،1(4)، 95-112
3. آتشین‌بار، م. (1388). تداوم هویت در منظر شهری. باغ نظر، 6(12)، 45-56
4. بل، س. ( 1382). منظر، الگو ادراک فرآیند. ترجمۀ بهناز امین‌زاده. تهران: انتشارات دانشگاه تهران
5. بمانیان، م.، تقوایی، ع.، و حسینی، م. (1389، آذرماه). اصول به‌کارگیری تأسیسات نورپردازی و نقش نورپردازی در خوانایی فضاهای شهری. مقالۀ ارائه‌شده در همایش ملی منظر شهری. پژوهشکدۀ فرهنگ و هنر جهاد دانشگاهی. تهران
6. پورجعفر، م.، لطفی، ا.، و حسینی، م. (1389، آذرماه). نقش مجسمه در ارتقای کیفیت سیما و منظر در فضاهای شهری. مقالۀ ارائه‌شده در همایش ملی منظر شهری. پژوهشکدۀ فرهنگ و هنر جهاد دانشگاهی. تهران
7. پورجعفر، م.، تقوایی، ع.، و صادقی، ع. (1388). خوانش تأثیر سازماندهی محورهای شهری بر ارتقای کیفیت محیط فضاهای عمومی (نمونۀ موردی خیابان آزادی تهران). دوفصلنامۀ مدریت شهری، (24)، 65-80
8. حبیب، ف. (1384). کندوکاوی در معنای شکل شهر. هنرهای زیبا، (25)، 5-14
9. حسینی، م.، و پورجعفر، م. (1389، آذرماه). کاربرد ارگونومی ادراکی در ارتقای کیفیت بصری عملکردی فضاهای شهری. مقالۀ ارائه‌شده در همایش ملی منظر شهری. پژوهشکدۀ فرهنگ و هنر جهاد دانشگاهی. تهران
10. رستگاری، ز.، و مومنیان، آ. (1389، آذرماه). پلاستیک شهر بُعد پنهان منظر شهری (نمونۀ موردی شهر تهران). مقالۀ ارائه‌شده در همایش ملی منظر شهری. پژوهشکدۀ فرهنگ و هنر جهاد دانشگاهی. تهران
11. شکیبا، آ.، رفیعی‌جوزم، ر. (1389، آذرماه). بررسی تأثیر چیدمان مبلمانهای شهری بر نحوه رفتار عبار پیاده. همایش ملی منظر شهری. مقالۀ ارائه‌شده در همایش ملی منظر شهری. پژوهشکدۀ فرهنگ و هنر جهاد دانشگاهی. تهران
12. صبا، س. (1389، آذرماه). نقش شریان‌های آبی در ایجاد و هویت‌بخشی مناظر اجتماعی شهرها، تهدیدها و فرصت‌ها (مطالعۀ موردی میدان زرجوب رشت). مقالۀ ارائه‌شده در همایش ملی منظر شهری. پژوهشکدۀ فرهنگ و هنر جهاد دانشگاهی. تهران
13. غفاری‌سده، ع. (1371). مبانی طراحی فضاهای متوالی در معماری شهر. نشریۀ صفه، 2(6و7و8)، 1-19
14. سیف‌الدینی، ف. (1391). منظر شهری. تهران: نشر آییژ
15. فرهودی، ر.، و تیموری، ا. (1389، آذرماه). منظر شهری، هویت فرهنگی یا صنعت فرهنگی. مقالۀ ارائه‌شده در همایش ملی منظر شهری. پژوهشکدۀ فرهنگ و هنر جهاد دانشگاهی. تهران
16. قدمی، م.، جباری، ح. (1389، آذرماه). ارزیابی کیفیت منظر شهری با استفاده از منطق فازی (مطالعۀ موردی شهر بابلسر). مقالۀ ارائه‌شده در همایش ملی منظر شهری. پژوهشکدۀ فرهنگ و هنر جهاد دانشگاهی. تهران
17. کیانی، ا.، و سالاری‌سردری، ف. (1390). بررسی و ارزیابی اولویت‌های منظر فضاهای عمومی شهر عسلویه با استفاده از مدل .ANPباغ نظر، 8(18)، 25-38
18. لینچ، ک. (1387). سیمای شهر. ترجمۀ منوچهر مزینی. تهران: انتشارات دانشگاه تهران
19. متولی، م. (1389). بررسی و سنجش کیفیت زیبایی در منظر شهری براساس مفهوم دیدهای متوالی؛ نمونۀ موردی مسیر گردشگری دارآباد تهران. آرمانشهر، 3(5)، 123-139
20. مرکز آمار ایران. (1390). سرشماری نفوس و مسکن شهرستان تفت. مسکن و شهرسازی استان یزد
21. منصوری، س. (1389). منظر شهری کنترل امر کیفی با مؤلفه‌های کمی. منظر، 2(11)، 6-7
22. منصوری، س. ا. (1389). چیستی منظر شهری، بررسی تاریخی تحولات مفهوم منظر شهری در ایران. ماهنامۀ منظر، 2(9)، 30-33
23. منصوری، س. (1389). منظر شهری مؤلفه‌های کمی و شاخص‌های هدایت و کنترل اسناد فنی. مقالۀ ارائه‌شده در همایش ملی منظر شهری. پژوهشکدۀ فرهنگ و هنر جهاد دانشگاهی. تهران
24. مهندسین مشاور کریاس‌بنا. (1389). طرح توسعه و عمران (جامع) شهر تفت. مسکن وشهرسازی استان یزد
25. نوفل، ع.، و کلبادی، پ. (1389، آذرماه). بررسی و ارزیابی شاخص‌های تأثیرگذار منظر شهری در شکل‌گیری هویت شهری (مطالعۀ موردی محلۀ جلفا در شهر اصفهان). مقالۀ ارائه‌شده در همایش ملی منظر شهری. پژوهشکدۀ فرهنگ و هنر جهاد دانشگاهی. تهران
26. Andersson, E. (2006). Urban landscapes and sustainable cities. Ecology and Society, 11(1), 34-41
27. Batty, M. (2001). Polynucleated urban landscapes. Urban Studies, 38(4), 635-655.
28. Boichot, C., & Guinard, P. (2014). L’art pour vendre les espaces publics ou pour rendre les espaces à leurs publics? Arts et espaces publics, 1-5, 11-26
29. Chadych, D., & Leborgne, D. (2002). Atlas de Paris: Évolution d'un paysage urbain:Pris.
30. Clergeau, P. (2007). Une ecologie du paysage urbain. Apogee: Paris: Parigramme
31. Gambi L (1996) La costruzione dei piani paesistici. Urbanistica, 8-5, 85-100
32. Gros, P. (1987). La fonction symbolique des edifices theâtraux dans le paysage urbain de la Rome augusteenne. L’urbs: Espace Urbain et Histoire, 98(1), 319-346
33. Hayden, D. (1997). The power of place: Urban landscapes as public history. Cambridge: MIT Press
34. Hof, A., & Wolf, N. (2014). Estimating potential outdoor water consumption in private urban landscapes by coupling high-resolution image analysis, irrigation water needs and evaporation estimation in Spain. Landscape and Urban Planning, 123, 61-72.
35. Jackson, J. B. (1984). Discovering the vernacular landscape. New Haven: Yale University Press
36. Karsak, E. E., Sozer, S., & Alptekin, S. E. (2003). Product planning in quality function deployment using a combined analytic network process and goal programming approach. Computers and Industrial Engineering, 44(1), 171-190
37. Le Roux, D. S., Ikin, K., Lindenmayer, D. B., Blanchard, W., Manning, A. D., & Gibbons, P. (2014). Reduced availability of habitat structures in urban landscapes: Implications for policy and practice. Landscape and Urban Planning, 125, 57-64
38. Loiseau, J. M., Terrasson, F., & Trochel, Y. (1993). Le paysage urbain. Paris: Sang de la terre
39. Nassauer, J. I. (2012). Landscape as medium and method for synthesis in urban ecological design. Landscape and Urban Planning, 106(3), 221-229
40. Nassauer, J. I., & Raskin, J. (2014). Urban vacancy and land use legacies: A frontier for urban ecological research, design, and planning. Landscape and Urban Planning, 125, 245-253
41. Porta, S. (1999). The community and public spaces: Ecological thinking, mobility and social life in the open spaces of the city of the future. The Journal of Forecasting, Planning and Policy, 31(5), 437-456
42. Richards-Rissetto, H., & Landau, K. (2014). Movement as a means of social (re) production: Using GIS to measure social integration across urban landscapes. Journal of Archaeological Science, 41, 365-375
43. Saaty, R. W. (2003). Decision making in complex environment: The analytic hierarchy process (AHP) for decision making and the analytic network process (ANP) for decision making with dependence and feedback. Pittsburgh: Super Decisions
44. Smith, M. (2014). Archaeology of urban landscapes. Annual Review of Anthropology, 43, 307-323
45. Taubenböck, H., Wiesner, M., Felbier, A., Marconcini, M., Esch, T., & Dech, S. (2014). New dimensions of urban landscapes: The spatio-temporal evolution from a polynuclei area to a mega-region based on remote sensing data. Applied Geography, 47, 137-153
CAPTCHA Image