تأثیر آگاهی از حقوق شهری بر شهروندی فعال (مورد مطالعه: شهر سبزوار)

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسندگان

• سعید حسین آبادی ¹
• یعقوب زنگنه ²

¹ دانشگاه بزرگمهر قائنات

² دانشگاه حکیم سبزواری

https://doi.org/10.22067/gusd.v4i2.54338

چکیده

حقوق شهری به‌طور خاص تنظیم‌کنندة رابطة بین شهروندان و مدیریت شهری است. آگاهی از این حقوق سبب می‌شود که فرد نظارت بهتری بر مدیریت شهری داشته باشد، بهتر بتواند حقوق خود را مطالبه کند و وظایفی که طبق قانون در مقابل دیگران و مدیریت شهری دارد را بشناسد و در جهت انجام آن‌ها اقدام کند. ازاین‌رو، آگاهی از حقوق شهری می‌تواند منجر به شهروندی فعال شود. هدف این تحقیق بررسی و تحلیل تأثیر آگاهی از حقوق شهری بر شهروندی فعال در شهر سبزوار است. رویکرد کلی تحقیق حاضر توصیفی-تحلیلی است. داده‌های میدانی از طریق پرسش‌نامه جمع‌آوری شده است. جامعة آماری شهروندان شهر سبزوار و حجم نمونه براساس روش کوکران 384 نفر است. روش نمونه‌گیری، تصادفی ساده و روش تحلیل شامل آزمون t تک نمونه‌ای و هم‌بستگی پیرسون است. یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد که سطح آگاهی شهروندان سبزواری از حقوق شهری در سطح پایینی است و شهروندان نسبت به حقوق و تکالیف مابین خود و مدیریت شهری (شهرداری و شورای شهر) آگاهی نسبتاً کمی دارند.همچنین طبق آزمون همبستگی پیرسون، بین میزان آگاهی شهروندان از حقوق شهری و شهروندی فعال رابطه معنادار وجود دارد و افراد دارای آگاهی بیشتر، شهروندانی فعال‌تر می‌باشند.

کلیدواژه‌ها

• آگاهی از حقوق شهری
• حقوق شهری
• شهروندی
• شهروندی فعال
• سبزوار

عنوان مقاله [English]

The Impact of Awareness of Urban Law on Active Citizenship (Case Study: Sabzevar)

نویسندگان [English]

• Saeed Hossein Abadi ¹
• Yaghoob Zanganeh ²

¹ Bozorgmehr University of Qaenat

² Hakim Sabzevari University

چکیده [English]

Extended abstract
1. Introduction
Citizenship represents a set of rights and obligations between people in the society and to the society administrators. Urban law, specifically, regulates the relationship between citizens and urban management. Awareness of this law causes the people to have better monitoring of urban management, to better claim their rights, and to know their tasks towards the others and urban management and to do them. Thus, awareness of the urban rights could lead to active citizenship. The aim of this study is to investigate and analyze the impact of urban right awareness on the active citizenship in Sabzevar. The hypothesis of the present study is that citizens' awareness of urban rights has a significant effect on their active citizenship.
2. Methodology
This study takes the descriptive-analytical approach. It is a correlational study in which the correlation between awareness of the urban law and active citizenship is concerned. Data collection is conducted through library and field. To collect the data a questionnaire was designed for the field study. The geographical scope of the research is Sabzevar in Khorasan Razavi province and the North East of Iran. The target population include the citizens of the city (about 243000 people) from which the sample size of 384 people were randomly selected. The statistical test includes simple-sample t-test and Pearson correlation.
3. Results
To measure variables of awareness of urban law and active citizenship, items have been introduced to be asked from the residents in 5-point Likert scale. To test the levels of these variables, one-sample t-test has been used. The research revealed that awareness of urban law is low.
Citizens of Sabzevar have little awareness about the administrative structure of urban management, municipal revenue sources, electoral laws such as elections of city council, awareness of Article 100 of municipal act (related to urban constructions), rules of sidewalks, laws of maintenance, repair, and construction of public places, the responsibilities of urban management (municipality, city council) to the citizens and also the citizens’ duties for urban management.
This research also revealed that, some of the components of active citizenship are at a low level and some of them have high level .In general the level of active citizenship is higher than average.
The main hypothesis of this study is related to the effect of legal awareness on active citizenship. According to Pearson analysis, the correlation coefficient between the effect of awareness of citizenship rights and active citizenship is about 0.409. The significance level (sig = .00) approves the significance of the relationship between the variables at a significance level of 99 percent. Accordingly, the people who have more knowledge of urban rights have more active intervention in the urban affairs.
4.Conclusion
An important conclusion of the study is that the citizens' awareness of urban rights has significant impact on active citizenship, so, increasing this awareness can increase the active participation of the citizens and active citizenship. Therefore, it is suggested to municipalities and other urban management institutions to have massive effort to train citizens to improve their legal awareness. This increase in awareness makes people have a better understanding of the legal framework of the duties of municipality and the urban management institutions which can help them not to have high expectations. Instead, with the correct understanding of the responsibilities of the institutions, they can better monitor their performance in case of violation or the failure of duty. Citizens who were aware of their responsibilities attempt to help the urban development. However, this active intervention cannot be achieved only through awareness and other criteria are required for the active participation. Including the fact that the structure of decision making and urban management must be participatory.

کلیدواژه‌ها [English]

• Active citizenship
• Awareness of urban right
• Citizenship
• Sabzevar
• Urban rights

مراجع

1. آراسته، م.، تقوایی، ع.، کامیار، م. (1393). تحلیل ابعاد مختلف حقوق شهروندی از دیدگاه شهروندان، بررسی میدانی: محدودة پیرامونی خیابان کارگر شمالی و مرکز قلب تهران. مدیریت شهری، (36)، 338-323.

2. پورطاهری، م.، رکن‌الدین افتخاری، ع.، رحمتیم. (1391). نقش دانش حقوقی در رفاه اجتماعی روستاییان، مطالعة موردی: دهستان میان کوه غربی، شهرستان پلدختر، استان لرستان. جغرافیا و برنامه‌ریزی، (42)، 63-45.

3. پورعزت، ع.ا.، قلی‌پور، آ.، باغستانی، ح. (1388). رابطة آگاهی شهروندان از حقوق شهروندی با پاسخ‌گویی و شفافیت سازمان‌ها. رفاه اجتماعی، 10 (38)، 40-7.

4. ربانی، ر.، اسماعیلی، م.، حقیقتیان، م. (1385). بررسی عوامل اجتماعی، فرهنگی و میزان آگاهی افراد از حقوق شهروندی در شهر اصفهان سال 1384. علوم اجتماعی (دانشگاه آزاد شوشتر)، (1)، 106-85.

5. رسولی، م.ر. و زنده بودی، خ. (1388). رسانه و آموزش حقوق شهروندی. تحقیقات روابط عمومی،10 (60)، 24-18.

6. رکن‌الدین افتخاری، ع.ا.، رجب پور صادقی؛ ا. (1387). نقش دانش حقوقی زنان کارمند در فرآیند مشارکت، پژوهش زنان، 6 (1)، 74-55.

7. زیاری، ک.، شیخی ع.، باقر عطاران، م.، کاشفی دوست، د. (1392). ارزیابی میزان آگاهی‌های عمومی شهروندان پیرانشهر از حقوق شهروندی و قوانین شهری. پژوهش‌های جغرافیا برنامه‌ریزی شهری، 1 (1)، 77-59.

8. شکری، ن. (1386). شهرنشینی، حقوق و مسئولیتهای شهروندان.مجموعه مقالات همایش نظارت همگانی، شهروندی و توسعة سازمانی. تهران: شهرداری تهران و دانشکدة مدیریت.

9. شیانی، م. و دادوندی، ط. (1389). تحلیلی بر میزان آگاهی از حقوق شهروندی در میان دانشجویان. برنامه‌ریزی رفاه و توسعة اجتماعی، (5)،60-35.

10. صرافی، م.، عبدالهی، م. (1387). تحلیل مفهوم شهروندی و ارزیابی جایگاه آن در قوانین، مقررات و مدیریت شهری کشور. پژوهش‌های جغرافیایی، (63)، 134-115.

11. غفاری نسب، ا. (1389). نقش شهروندی فعال در بهبود کیفیت زندگی شهری. مطالعات شهری، 2 (2)، 162-139.

12. فالکس، ک. (1381). شهروندی. (مترجم: م. ت. دلفروز). چاپ اول. تهران: انتشارات کویر.

13. قاسمی حامد، ع. (1380). نظارت‌پذیری شورای اسلامی شهر در چارچوب حقوق شهری. تحقیقات حقوقی، (33 و 34)،180-149.

14. کامیار، غ.ر. (1387). حقوق شهروندی و شهرسازی. چاپ سوم. تهران: انتشارات مجد.

15. لطفی، ح.، عدالت‌خواه، ف.، میرزایی، م.، وزیرپور، ش. (1388). مدیریت شهری و جایگاه آن در ارتقای حقوق شهروندان. فصل‌نامة جغرافیای انسانی، (1)، 110-101.

16. محمدی، ج.، تبریزی، ن. (1390). سنجش میزان آگاهی‌های عمومی به حقوق شهروندی و قوانین شهری، (مورد مطالعه: گروه سنی 20 تا 35 سالة شهرهای ساری، بابل، آمل و قائمشهر). جامعه‌شناسی مطالعات جوانان، 1 (1)، 190-175.

17. مرکز آمار ایران. (1395). سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1395. https://www.amar.org.ir/

18. مهندسین مشاور پرداراز. (1388). طرح توسعه و عمران (جامع) شهر و حوزة نفوذ شهر سبزوار،جلد اول: بررسی و شناخت وضع موجود شهر. وزارت راه و شهرسازی.

19. نصر، ح. (1385). شهرسازی و حقوق شهروندی، شهرداری‌ها، 6 (75)، 73-67.

20. نظریان، ا.، شوهانی، ن. (1390). توانمندسازی نظام مدیریت شهری بر اساس الگوی شهر شهروند مدار در ایلام. چشم‌انداز جغرافیایی (مطالعات انسانی)، 6 (16)، 151-134.

21. هاشمی، س.م.، همتی، م. و اسماعیل‌زاده، ح. (1388). حقوق شهروندی و توسعة شهری مشارکتی. تحقیقات حقوقی، (80)، 50-49.

22. Carabain, C., Keulemans, S., Gent, M., & Spitz, G. (2012). Global citizenship, from public support to active participation. Amsterdam: NCDO.

23. Gaventa, J. (2002). Exploring citizenship, participation and accountability. IDS bulletin, 33(2), 1-14.

24. Lister, R. (1998). Citizen in action: Citizenship and community development in Northern Ireland context. Journal of Community Development, 33(3), 226-235.

25. Lunn Brownlee, J., Scholes, L., Walker, S., E., Johansson, E. (2016). Critical values education in the early years: Alignment of teachers’ personal epistemologies and practices for active citizenship. Teaching and Teacher Education, 59, 261-273.

26. Naka, M., Okada, Y., Fujita, M., & Yamasaki, Y. (2011). Citizen’s psychological knowledge, legal knowledge, and attitudes toward participation in the new Japanese legal system , saiban-in seido .Psychology, Crime & Law Journal,17(7), 621-641.

27. Raisi, J., Miri, G. R., & Hafez Rezazadeh, M. (2015). Evaluation and analysis of the role of citizen participation in urban development (Case study: The city of Nikshahar). American Journal of Engineering Research, 1(4), 74-78.

28. Smismans, S. (2009). European civil society and citizenship: Complementary or exclusionary concepts? Policy and Society, 28, 59-70.

29. Sutton, M. (2008). Knowledge citizenship for active informed citizenship. South African Journal of Information, 10(4), 1-5.