An Investigating into the Role of Facilitation and Local Development Offices in Empowering Development of Target Areas (Case Study: Naserkhosrow Neighborhood of Isfahan)

Document Type : Original Article

Authors

• sajjad behzadi ¹
• samaneh jalilisadrabad ²

¹ M.A. in Urban Planning Iran University of Science & Technology

² school of architecture and environmental design,IUST

https://doi.org/10.22067/jgusd.2022.73750.1141

Abstract

The establishment of local facilitation and development offices has been on the agenda of governments in recent years in order to empower and develop marginalized and disadvantaged neighborhoods. The purpose of this study is investigating the success rate and impact of facilitation offices on the empowerment of residents in the development target areas. For this descriptive-analytical study, Naserkhosrow neighborhood, which is one of the suburbs of Isfahan and the Office of Facilitation and Local Development that was established in 2019 to empower residents, were studied as a sample study. The statistical population of this study was estimated 375 people according to Cochran's formula and 5% error coefficient was used for data analysis. The results showed a significant relationship between the actions of the facilitation office with the empowerment of residents of Naserkhosrow neighborhood in psychological, social and political-civil dimensions. The facilitation office has the greatest impact on the social dimension with 40/5 percent and the least impact is on the political-civic dimension of empowerment with 2/3 percent. Considering the medium-term and sometimes long-term empowerment process, as well as the emergence of facilitation offices, it seems that these offices can take an effective step in the development and empowerment of residents of marginalized and disadvantaged neighborhoods.

Keywords

• Empowerment
• Facilitation and Local Development Offices
• Suburbs
• Naserkhosrow Neighborhood

References

1. اداره آمار و تحلیل اطلاعات شهرداری اصفهان. (1398). آمارنامه شهر اصفهان (فصل دوم: جمعیت). اصفهان: شهرداری اصفهان.
2. ایراندوست، ک. (1389). مرور تجربه کوتاه توانمندسازی سکونتگاه های غیررسمی. جغرافیا و توسعه، 8(پیاپی 20)، 59-78.
3. بزی، خ.، کیانی، ا.، و صفرزائی، ع. (1395). بررسی علل شکل‌گیری و راهکار مقابله حاشیه‌نشینی شهر زابل با تأکید بر توانمندسازی. مطالعات شهری، 6(21)، 17-28.
4. بهزادفر، م.، نقره کار، ع.، و صالحی، س. ک. (1397). ارزیابی شاخص‌های توانمندسازی در سکونتگاه‌های غیررسمی با رویکرد دارایی مبنا در کلانشهر تهران-نمونه موردی محله میان آباد اسلام شهر. جغرافیا، 16(57)، 96-114.
5. پیری، ع.، زالی، ن.، و تقیلو، ع. ا. (1391). امکان ‌سنجی بکارگیری رهیافت های توانمندسازی در ساماندهی سکونتگاه ‌های غیررسمی ناحیه گلشهر مشهد. مطالعات و پژوهش‌های شهری منطقه ای، 3(12)، 119-134.
6. دانشجو، خ.، و اسلامى س. غ. (1392). اسکان غیررسمى و راهبرد توانمندسازى درونى (توسعه درون زا). هویت شهر، 7(13)، 5-11.
7. رستم‌زاده، ی. (1391). ساماندهی و توانمندسازی سکونتگاه های غیررسمی در محلات شهری با بررسی نگرش ساکنین محلی, مورد پژوهی محله توحید، شهر بندرعباس. مدیریت شهری، 10(29)، 321-336.
8. زارع شاه آبادی، ع.، سلیمانی مهرنجانی، م.، زنگانه، ا.، و زنگانه، ا. (۱۳۹۰). بررسی شاخص‌ها و سطح بندی اولویت‌ها در ساماندهی و توانمندسازی محله جنگلده، شهر علی‎آباد کتول (استان گلستان). فصلنامه پژوهش‌های جغرافیای انسانی، 76، 85-97.
9. زالی، ن.، رحمتی، ی.، و چاره، ن. (۱۳۹۴). ارزیابی و نقدی بر طرح ساماندهی و توانمندسازی سکونتگاه‌های غیررسمی شیراز؛ مطالعه موردی محله مهدی آباد(کتس بس). فصلنامه پژوهش و برنامه‌ریزی شهری، ۶(۲۳)، ۱۱۵-۱۳۲.
10. زنگانه، ا.، یوسفی بابادی، س.، و پریزادی، ط. (۱۳۹۸). برنامه ریزی راهبردی به منظور توانمندسازی محله های دارای فقر شهری (مطالعه موردی شهرکرد). فصلنامه پژوهش های جغرافیای انسانی، ۵۱(۱۱۰)، ۱۰۳۳-۱۰۴۹.
11. زیاری، ک.، و نوذری، آ. (۱۳۸۸). ساماندهی و توانمندسازی اسکان غیر رسمی شهر اهواز (کوی منبع آب). فصلنامه پژوهش های جغرافیای انسانی، ۴۱(۶۸)، 21-36.
12. سرگلزایی جوان، ط.، و هادیان، ز. (۱۳۹۶). امکان‌سنجی توانمندسازی محله‌های اسکان غیررسمی از طریق افزایش سرمایه اجتماعی (مطالعه موردی: محله شیرآباد شهر زاهدان). فصلنامه رفاه اجتماعی، ۱۶(۶۳)، ۱۸۵-۲۱۴.
13. شاطریان، م.، و کیانی سلمی، ص. (۱۳۹۵). بررسی و مقایسه ابعاد توانمندسازی در بین محلات شهری (مطالعه موردی: محله پشت مشهد بالا و محله طاهر و منصور شهر کاشان). نشریه جغرافیای اجتماعی شهری، ۳(۸)، ۶۳-۸۶.
14. شرکت بین‌المللی پردازش اطلاعات نقش کلیک. (1396). شرح خدمات و وظایف دفاتر تسهیل‌گری و توسعه محله‌ای سکونتگاه‌های غیررسمی و نقاط حاشیه‌نشین. تهران: شرکت بین‌المللی پردازش اطلاعات نقش کلیک.
15. شرکت بین‌المللی پردازش اطلاعات نقش کلیک. (1397). گزارش فرایند راه اندازی دفاتر تسهیلگری و توسعه محلی (گزارش اول). تهران: شرکت بین‌المللی پردازش اطلاعات نقش کلیک.
16. شماعی، ع.، ملکان، ج.، و صادقی، پ. (۱۳۹۳). راهبردهای توانمندسازی حاشیه نشینان شهری با استفاده از تکنیک QSPM  (مطالعه موردی شهرک شهدای سنقر). فصلنامه اطلاعات جغرافیایی (سپهر)، ۲۳(۹۰)، ۲۵-۴۰.
17. شیخی، م.، و داودوندی، ط. (1389). تبیین الگوی مداخله در اسکان غیررسمی (نمونه موردی محله چاهستانیها در شهر بندرعباس). هفت شهر، (33-34)، 59-72.
18. عباسی کارجگان، د.، و اسدی، م. (۱۳۹۲). رابطه توانمندسازی شهروندان منطقه ۱۸ تهران با مشارکت در مدیریت شهری. فصلنامه اقتصاد و مدیریت شهری، ۱(۳)، ۷۵-۹۳.
19. عباسی لیوسی، ز.، امانپور، س.، و صفایی‌پور، م. (1397). برنامه‌ریزی راهبردی به منظور توانمندسازی سکونتگاه‌های غیررسمی (مطالعه موردی: شهرک پیام نور دزفول). فصلنامه شهر پایدار، 1(4)، 89-107.
20. فتح‌زاده، ح.، و زاهد زاهدانی، س. س. (۱۳۹۴). برنامه ریزی راهبردی، به منظور توانمندسازی محلات حاشیه نشین (محلات حاشیه نشین سیلاب، احمدآباد و یانوق دره سی تبریز). نشریه پژوهش‌های جامعه شناسی معاصر، ۴(۶)، ۶۱-۸۸.
21. فیروزی، م. ع.، زارعی، ر.، و ظفری، م. (1390). تحلیل عوامل موثر برگسترش اسکان غیررسمی در شهرهای استان خوزستان و ارائه راهبرد توانمندسازی و ساماندهی. فصلنامه علمی -پژوهشی نگرش‌های نو در جغرافیای انسانی، 4(1)، 115-134.
22. قرخلو، م.، عبدی ینگی‌کند، ن.، و زنگنه شهرکی، س. (1388). تحلیل سطح پایداری شهری در سکونتگاه‌های غیررسمی (مورد: شهر سنندج). پژوهش‌های جغرافیای انسانی، (69)، 1-16.
23. قنبری، ح.، کاظمی‌زاد، ش.، هادیانی، ز.، و موسوی، م. (1393). تحلیلی بر علل شکل‌گیری اسکان غیررسمی با استفاده از مدل تحلیل مسیر (مطالعه موردی: محلۀ شادقلیخان شهر قم). فصلنامه تحقیقات جغرافیا، 29(3)، 88-73.
24. کریم‌زاده، ح.، خالقی، ع.، و ولایی، م. (۱۳۹۸). آسیب شناسی اجتماعی حاشیه نشینی کلانشهر تبریز با رویکرد توانمندسازی. مجله توسعه فضاهای پیراشهری، ۱(۲)، ۱۵-۳۴.
25. کلانتری، م.، مشکینی، ا.، پیری، ع.، و کاویانی، ع. ز. (۱۳۹۸). تحلیل ساختاری موانع توانمندسازی اجتماع محور در مناطق اسکان غیررسمی (مطالعه موردی: محله بان برز شهر ایلام). فصلنامه پژوهش و برنامه ریزی شهری، ۱۰(۳۶)، ۲۲-۳۲.
26. کیانی سلمی، ص.، شاطریان، م.، و صفری ح. (۱۳۹۹). شناسایی عوامل تسهیل کننده توانمندسازی محله‌های حاشیه‌نشین شهر اصفهان (مطالعه موردی: محله عاشق آباد). فصلنامه پژوهش‌های جغرافیایی برنامه‌ریزی شهری، ۸(۱)، ۱۶۱-۱۹۲.
27. گنجلو، ع.، و سعیدی مفرد، س. (1398). نقش سازمان‌های مردم نهاد و تشکل‌های محلی در توانمندسازی اجتماعی سکونتگاه‌های غیررسمی. تحقیقات جغرافیایی، 34(4 (پیاپی 134))، 483-491.
28. محمدی ‌دوست، س.، مرادی‌ریزی، م.، و خانی‌زاده، م. ع. (1397). ارزیابی نقش مدیریت شهری در توانمندسازی سکونت گاه های فقیرنشین شهری با تاکید بر خواسته های ساکنان. مطالعه موردی محله زینبیه شهر اصفهان. آمایش جغرافیایی فضا، 8(29)، 147-166.
29. مشکینی، ا.، سجادی، ژ.، دین‌دوست، ج.، و تفکری، ا. (۱۳۹۱). ساماندهی سکونتگاه های غیر رسمی با شیوه توانمندسازی. فصلنامه تحقیقات جغرافیایی، ۲۶(۳)، ۱۲۳-۱۴۸.
30. مشکینی، ا.، و امیرفخریان، م. (۱۳۹۴). شناسایی اولویت‌های کوچک سازی مسکن به منظور بهبود کیفیت کالبدی محلات حاشیه‌نشین شهر مشهد. فصلنامه مسکن و محیط روستا، ۳۴(۱۵۱)، ۱۰۷-123.

 

31. Ahmad, M. S., & Talib, N. B. A. (2015). Empowering local communities: decentralization, empowerment and community driven development. Quality & Quantity, 49(2), 827-838.
32. Ani, F., Ramlan, N., Suhaimy, K. A. M., Jaes, L., Damin, Z. A., Halim, H., & Ahmad, S. (2018). Applying empowerment approach in community development. In Proceedings of The International Conference on Social Sciences (ICSS)(Vol. 1, No. 1).
33. Boley, B. B., & McGehee, N. G. (2014). Measuring empowerment: Developing and validating the resident empowerment through tourism scale (RETS). Tourism Management, 45, 85-94.
34. Dolničar, V., & Fortunati, L. (2014). Exploring and conceptualizing empowerment: Introduction to the special issue on media and empowerment. The Information Society; An International Journal, 30(3): Media and Empowerment, 165-168.
35. Harlesden Neighborhood Forum. (2019). HARLESDEN NEIGHBOURHOOD PLAN 2019 - 2034. Retrieved from https:// london.gov.uk/ sites/ default/ files/ opdc-harlesdenneighbourhoodplan-may2019.pdf.
36. Islam, M. R. (2014). Non‐governmental organizations' role for social capital and community empowerment in community development: experience from Bangladesh. Asian Social Work and Policy Review, 8(3), 261-274.
37. Joo, D., Woosnam, K. M., Strzelecka, M., & Boley, B. B. (2020). Knowledge, empowerment, and action: Testing the empowerment theory in a tourism context. Journal of sustainable tourism, 28(1), 69-85.
38. Li, X., Zhang, F., Hui, E. C. M., & Lang, W. (2020). Collaborative workshop and community participation: A new approach to urban regeneration in China. Cities, 102, 102743.
39. Masri, S. S. (2018). Integrating youth in city planning: Developing a participatory tool toward a child-friendly vision of Eastern Wastani–Saida. Alexandria Engineering Journal, 57(2), 897-909.
40. Strzelecka, M., & Wicks, B. E. (2015). Community participation and empowerment in rural post-communist societies: Lessons from the leader approach in Pomerania, Poland. Tourism Planning & Development, 12(4), 381-397.
41. Strzelecka, M., Boley, B. B., & Woosnam, K. M. (2017). Place attachment and empowerment: Do residents need to be attached to be empowered? Annals of Tourism Research, 66, 61-73.
42. Trommlerová, S. K., Klasen, S., & Leßmann, O. (2015). Determinants of empowerment in a capability-based poverty approach: Evidence from The Gambia. World Development, 66, 1-15.