Analysis of the Role of Public Spaces in Improving the Vitality of Urban Neighborhoods (Case Study: Bensanjan Neighborhood of Yasouj City)

Document Type : علمی - پژوهشی

Authors

• Ali Hosseini ¹
• ali saberi ²

¹ Department of Human Geography, University of Tehran, Tehran, Iran

² University of Tehran

https://doi.org/10.22067/jgusd.2022.78060.1233

Abstract

One of Yasouj's most important neighborhoods is Bensanjan as it is situated at the city's entrance. Given that this area is one of the city's side neighborhoods, it necessitates the creation of public urban spaces that are active. This study aims to analyze the vitality condition and its indices in the Bensanjan Neighborhood of Yasouj city. The influence of security, environmental, socioeconomic, and physical factors on the status of urban vitality are examined in this applied research utilizing the descriptive-analytical technique and a questionnaire instrument. Residents of the Bensanjan Neighborhood consists the study's statistical population. The sample size was calculated to be 384 people using Cochran's method. The research was analyzed using SPSS, single-sample T-tests, Pearson's correlation, the ANOVA test, and multiple linear regression. The results of statistical tests showed that the urban vitality of the Bensanjan is not acceptable. Moreover, the results of statistical testing demonstrated the presence of variations in satisfaction with the study's components, indicating that security and physical dimensions had the biggest and least impacts on urban vitality in the aforementioned area, respectively. The results showed that upgrading the environment, creating a clean, sanitary atmosphere, holding events, and improving the physical state of sidewalks and public spaces should all be prioritized to boost the vitality of the targeted region.

Keywords

• public spaces
• City
• Urban vitality
• Bensanjan district
• Yasouj city

Main Subjects

• urban planinnin

References

1. اسکوئی ارس، ع.،و حکیمی، ه.(۱۴۰۰). سنجش شاخص‌های سرزندگی شهری در سکونتگاه‌های غیررسمی(مطالعۀ موردی: سیلاب قوشخانۀ تبریز). پژوهش‌های جغرافیای برنامه‌ریزی شهری، ۹(۱)،۱۴۳-۱۶۳.
2. پوراحمد، ا.، زنگنه شهرکی، س.، و صفایی رینه، م.(۱۳۹۵). تحلیل نقش پیاده‌راه‌های شهری در ارتقای سرزندگی فضاهای شهری (مطالعۀ موردی: پیاده‌راه ۱۷ شهریور، تهران). پژوهش‌های جغرافیای برنامه‌ریزی شهری، ۴(۲)،۱۷۵-۱۹۵.
3. جلالیان، ا.(۱۳۹۹). بررسی تأثیر عوامل کالبدی بوستان پلیس بر احساس امنیت شهروندان (مطالعۀ موردی: بوستان پلیس تهرانپارس). پژوهش‌های جغرافیای برنامه‌ریزی شهری، ۸(۳)،۵۹۷-۶۱۲.
4. حبیبی، ک.، نسترن، م.، و محمدی، م.(۱۳۹۵). سنجش و ارزیابی سرزندگی فضاهای عمومی شهری و نقش آن در ارتقای کیفیت زندگی جوانان (موردشناسی: خیابان نظر شرقی اصفهان). فصلنامه جغرافیا و آمایش شهری- منطقه‌ای،۱۹، ۱۸۰-۱۶۱.
5. حسین‌زاده، ر.، و صفرعلی‌زاده، ا.(۱۳۹۹). سنجش و ارزیابی وضعیت مؤلفه‌های سرزندگی شهری از منظر شهروندان (مطالعۀ موردی: شهر ارومیه). فصلنامۀ پژوهش و برنامه‌ریزی شهری، ۱۱(۴۲)، ۱۶۴-۱۵۳.
6. داوودی، ا.، آقائی‌زاده، ا.، و جعفری مهرآبادی، م. (۱۳۹۹). تحلیلی بر سرزندگی شبانۀ شهری در شهر رشت. مجلۀ پژوهش‌های جغرافیای برنامه‌ریزی شهری، ۸(۳)، ۵۳۱-۵۵۵.
7. صداقتی، ع.، و فارسی، ج.(۱۳۹۵). طیف‌سنجی سرزندگی در بافت‌ها و محلات شهری با تلفیق رویکردهای توسعۀ پایدار، رشد هوشمند و نوشهرگرایی و کاربرد مدل الکتره (نمونۀ موردی: محلات شهر مرودشت). فصلنامه جغرافیا و توسعه،۴۴،۲۵۴-۲۲۹.
8. غضنفرپور، ح.، صداقت کیش، م.، سلیمانی دامنه، م.، و افضلی ننیز، م.(۱۳۹۸). سنجش سرزندگی و حیات شبانۀ میدان نقش جهان اصفهان با تاکید بر امنیت پایدار شهری. فصلنامۀ شهر پایدار، ۲(۲)،۸۷-۱۰۶.
9. فصیحی، ح. ا.، پریزادی، ط.، کرمی، ت. ‌ا.(۱۳۹۸). بررسی نقش پیاده راه‌ها در سرزندگی فضاهای عمومی (مطالعۀ موردی: پیاده راه حرم شهرری). فصلنامۀ شهر پایدار، ۲(۴)،۱-۱۵.
10. محمدی د. چ. (۱۳۹۸). تحلیلی بر نقش پیاده‌راه‌ها در سرزندگی شهری (مطالعۀ موردی: خیابان فردوسی شهر اصفهان). مجلۀ جغرافیا و توسعۀ فضای شهری، ۶(۱)، ۳۸-۱۹.
11. معرب، ی.، سادات، م.، و صالحی، ا.(۱۳۹۵). تحلیل و بررسی سرزندگی پارک‌های جدید شهری(مطالعۀ موردی: پارک آب و آتش تهران). مجلۀ آمایش جغرافیایی فضا،۶(۲۰)،۲۰۸-۱۹۳.
12. مولایی هشجین، م.، کریمی آذری، ا. ر.، کریمی، ب.، و مهدی‌نژاد، ج. ا. (۱۴۰۰). تحلیل و ارزیابی شاخص‌های کالبدی موثر بر سرزندگی (مطالعۀ موردی: مجتمع‌های مسکونی شهر رشت).فصلنامۀ مطالعات برنامه‌ریزی سکونتگاه‌های انسانی، ۱۶(1)، ۱۳۸-۱۲۵.
13. مولوی، م.، حمیدی، آ.، فریدی فشتمی، ع.، و آریاپسند، ز.(۱۴۰۰). بررسی نقش پیاده‌راه‌های شهری در ارتقای شاخص‌های سرزندگی شهری و تعاملات اجتماعی (مطالعۀ موردی: پیاده‌راه مرکز رشت). مجله پژوهش‌های جغرافیای برنامه‌ریزی شهری، ۹(۳)،۸۸۱-۹۰۸.
14. نصیری هنده‌خاله، ا.(۱۴۰۰). نقش مراکز تجاری در افزایش سرزندگی فضاهای شهری (مطالعۀ موردی: مرکز خرید کوروش شهر تهران). مجلۀ پژوهش‌های جغرافیای برنامه‌ریزی شهری، ۵۳(۴)، ۱۴۸۹-۱۴۷۳.
15. نیک‌پور، ع.، و یاراحمدی، م.(۱۳۹۹). بازشناسی مؤلفه‌های شکل‌دهندۀ سرزندگی خیابان به مثابۀ ارتقاء کیفیت زندگی اجتماعی در فضاهای شهری کوچک (مطالعۀ موردی: خیابان شهید چمران شیراز). فصلنامۀ شهر پایدار،۳(۱)،۵۴-۴۱.
16. هدایت‌نژاد کاشی، م.، هادیانی، ز.، حاجی‌نژاد، ع.، و عسگری، ع.(۱۳۹۸). سرزندگی شهر مفهومی میان رشته‌ای؛ (واکاوی اصول، ابعاد و شاخص‌ها). فصلنامه مطالعات ساختار و کارکرد شهری،۶(۲۰)،۱۰۷-۷۵.

 

17. Ye, Y., Li, D., & Liu, X. (2018). How block density and typology affect urban vitality: An exploratory analysis in Shenzhen, China. Urban Geography, 39, (4), 631–652.
18. Christ, W. (2000). Public versus private space. Paper presented at the International Symposium, IRS, Erknerbei Berlin, March, 173-188.
19. R. (2010). The dictionary of urbanism. Translated by YaldaBelarak (1st Ed). Tehran: Parham Naghsh Publication.
20. Heath, T. (1997). The twenty-fourhourcity concept a review of initiatives in British cities. Journal of Urban Design, 2(2), 193-204.
21. Jacobs, J. (1993). The death and life of great American cities. New York: The Modern Library.
22. Jager, P. (2016). Where the whole city meets youth, gender and Consumerism in the Social Space of the Mega Shopping Mall in Adobe. Journal of Central Asian Survey, 35(2), 178- 194.
23. Jalaladdini, S., &Oktay, D. (2012). Urban Public Spaces and Vitality: A Socio-Spatial Analysis in the Streets of Cypriot Towns. Procedia-Social and Behavioral Sciences,35,664-674.
24. Kooshali, A.,Deljooy, A., Reza, K. A.,&Parvizi, R. (2015). Effect of environmental physical elements in creating residential complex's vitality for the enhancement of social interactions. Procedia-Social and Behavioral Sciences,201, 255-264.
25. Landry, C. (2000).Urban Vitality: A New Source of Urban Competitiveness”.Prince ClausFund Journal, ARCHIS issue 'Urban Vitality / Urban Heroes'.
26. Lawlor, E.,& Nicholls, J. (2008). Hitting the Target, Missing the Point: How Government Regeneration Targets Fail Deprived Areas.London: New Economics Foundation.
27. Liu, Y. (2007). Rural transformation development and new countryside construction in the eastern coastal area of China. Acta GeographicaSinica, 62,563-570.
28. Lu, Sh., Huang, Y., Shi, Ch., & Yang, X. (2019). Exploring the associations between urban form and neighborhood vibrancy: A Case Study of Chengdu, China. International Journal of Geo-Information,8(4), 1-15.
29. Montgomery, J. (1998). Making a city: urbanity, vitality and urban design. Journal of Urban Design. 3(1),93-116.
30. Mueller, J., Lu, H., Chirkin, A., Klein, B., & Schmitt, G. (2018). Citizen design science: A strategy for crowd-creative urban design. Cities,72, 181-188.
31. Nogueira, L., Miguel, S., &Camanho, A. (2013). Public Green Space Use and Consequences on Urban Vitality: An Assessment of European Cities. Social Indicator Research,113, 751–767.
32. Parker, C., Ntounis, N., Millington, S., Quin, S., &Rey Castillo-Villar, F.(2017). Improving the vitality and viability of the UK High Street by 2020: Identifying priorities and a framework for action. Journal of place management and Development, 10(4), 310-348.
33. Paul, A., & Sen, J. (2018). Livability assessment within a metropolis based on the impact of integrated urban geographic factors (IUGFs) on clustering urban centers of Kolkata. 74, 142-150.
34. Sci, I. J. (2014). Factors affecting the vitality of streets in Downtown Johor Bahru City. Indian Journal of Scientific Research,7(1), 361-374.
35. Shen, Y., Sun, F.,& Che, Y.(2017). Public green spaces and human wellbeing: Mapping the spatial inequity and mismatching status of public green space in the Central City of Shanghai.Urban Forestry& Urban Greening, 27,59-68.
36. Sulis, P., Manley, E., Zhong, C., & Batty, M. (2018). Using Mobility Data as Proxy for Measuring Urban Vitality. Journal of Spatial Information Science, 16(16),137-162.
37. Sung, H., & Lee, S. (2015). Residential built environment and walking activity: Empirical evidence of Jane Jacobs’ urban vitality, Transportation Research Part D. Transport and Environment, 41, 318-329.
38. Xia, C., Yeh, A. G. O., & Zhang, A. (2020). Analyzing Spatial Relationships between Urban Land Use Intensity and Urban Vitality at Street Block Level: A Case Study of Five Chinese Megacities. Landscape and Urban Planning,193, 103669.
39. Yue, W., Chen, Y., Thy, P. T. M., Fan, P., Liu, Y., & Zhang, W. (2021). Identifying Urban Vitality in Metropolitan Areas of Developing Countries from a Comparative Perspective: Ho Chi Minh City versus Shanghai. Sustainable Cities and Society,65, 102609.