Assessing the social capital of residents to realize the urban regeneration approach (Case Study: Neighborhood of Joghatai City)

Document Type : علمی - پژوهشی

Authors

• m z
• Kosar Abavisani ¹
• Mahdi bozuei ²

¹ M.Sc. in Geography and Urban Planning, Hakim Sabzevari University, Sabzevar, Iran

² Hakim Sabzevari University

https://doi.org/10.22067/jgusd.2023.75554.1175

Abstract

Addressing underdeveloped urban areas is one of the major challenges facing cities worldwide, particularly in less developed and Third World countries. Urban regeneration policy is a modern intervention approach in the old with social capital recognized as an essential component in the regeneration process. The main purpose of this study is to measure social capital indicators to assess the feasibility of implementing an urban regeneration approach in the deteriorated fabric of Joghatai City. This applied research is descriptive-analytical. Data were collected through two methods: documentary and field (questionnaire). Analyses were conducted using a one-sample t-test and multiple regression in SPSS, yielding a Cronbach’s alpha of 0.71, indicating the reliability of the research instrument. Social capital indicators—including social participation, social trust, social awareness, social cohesion, social relations, and place attachment—were measured using a total of 26 items, while urban regeneration indicators, consisting of physical, social, economic, and human capacity dimensions, were assessed with 20 items. The results show that the average social capital and urban regeneration scores of the studied neighborhood’s residents are above average. Multiple regression analysis reveals that place belonging, social participation, and social trust rank as the top three indicators with significant positive impacts on urban regeneration indices in Joghatai.

Keywords

• Keywords: Urban Regeneration
• Deteriorated Urban Fabric
• Social Capital
• Joghatai City

Main Subjects

• urban planinnin

References

1. ابوذری، پ.، و زیاری، ی. (1398). تحلیل نقش سرمایه اجتماعی بر مشارکت پذیری در طرح های ساماندهی بافت های فرسوده با رویکرد بازآفرینی شهری، منطقه 12 شهر تهران. برنامه ریزی منطقه ای، 9(3)، 349-335.

   2. احمدی، م.، عندلیب، ع.، ماجدی، ح.، و زرآبادی، س. (1398). تحلیلی بر جایگاه سرمایه‌های اجتماعی در بازآفرینی بافت فرسوده تاریخی محله امامزاده یحیی یا به‌کارگیری معادلات ساختاری. دانش شهرسازی، 2(3)، 63-49.
   3. افشانی، ع.، نوریان، م.، و پهلوان، ش. (1395). تحلیل معادلات آماری با AMOS & SPSS. تهران: انتشارات اندیشه فاضل.
   4. ایزدی، پ.، هادیانی، ز.، حاجی نژاد، ع.، و قادری، ج. (1395). واکاوی زمینه­های تحقق پذیری رویکرد بازآفرینی شهری فرهنگ محور در بافت تاریخی _فرهنگی شهر شیراز. فصلنامه علمی پژوهشی بین المللی انجمن جغرافیای ایران، 4(51)، 482-461.
   5. آقایی زاده، ا.، حسام، م.، و محمدزاده، ر. (1398)، بررسی سرمایه اجتماعی در فرآیند بازآفرینی شهری در بافتهای مسئله دار شهری- نمونه: شهر رشت. مطالعات ساختار و کارکرد شهری، 6(19)، 167-145.
   6. آیینی، م.، فائقی، س.، و آرمین، ا.، (1392). سنجش سرمایه اجتماعی و سطح بندی آن در طبقات مختلف مناطق 14گانه شهر اصفهان در سال 1390-91. مطالعات توسعه اجتماعی ایران، 5(3)، 30-7.
   7. خوش­فر، غ.، بارگاهی، ر.، و کرمی، ش. (1393). سرمایه اجتماعی و پایداری شهری (نمونه موردی: شهرگرگان). فصلنامه علمی پژوهشی مطالعات شهری، 8(2)، 46-31.
   8. زنگی‌آبادی، ع.، و مؤید فر، س. (1390). رویکرد بازآفرینی شهری در بافت‌های فرسوده (برزن شش بادگیری شهر یزد). معماری و شهرسازی آرمان شهر، 9، 314-297.
   9. سدیدی، م.، زنگنه، م.، و حسینی، ه. (1396). ارزیابی تأثیر برنامه های توانمندسازی بر رضایتمندی ساکنان سکونتگاه­های غیررسمی در کال عیدگاه سبزوار با تأکید بر زنان. پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشکده جغرافیا و علوم محیطی، سبزوار: دانشگاه حکیم سبزوای.
   10. قاسمی، و.، و اردستانی، ز. (1388). هرم بازآفرینی و مشارکت مردم، معیار ارزیابی و برنامه های توسعه درون زای شهری. هویت شهر، 3(5)، 58-47.
   11. قندهاری، م. (1397)، بررسی اثرات سرمایه اجتماعی بر نوسازی بافت فرسوده نمونه موردی شهر قم. معماری شناسی، 1 (1) ، 13-1.
   12. کولانتونیو، آ.، و دیکسون، ت. (1397). بازآفرینی شهری و پایداری اجتماعی: برترین تجارت شهرهای اروپا. ترجمه: حسن سجادزاده و افسانه لطفی، همدان: ناشر بوعلی سینا همدان.
   13. مرکز آمار ایران (1395). سرشماری نفوس و مسکن. تهران: مرکز آمار ایران.
   14. محمدی، ج.، و محمدی، ع. (1396). بررسی میزان سرمایة اجتماعی جهتِ نوسازی بافت فرسودۀ شهر زنجان. نشریه تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، 17(44)، 86-65.
   15. موسوی، ط.، و رارانی، م. (1391). رابطة سرمایة اجتماعی با سلامت اجتماعی در ایران. فصلنامۀ علمی پژوهشی رفاه اجتماعی، 11(42)، 228-203.
   16. مهندسین مشاور سازآب شرق (1390). طرح جامع شهر جغتای، جلد مربوط به مطالعات طبیعی، اجتماعی و اقتصادی. مشهد: مهندسین مشاور سازآب شرق.
   17. نعمتی، م. (1389). تبیین ارتقاء کیفی نوسازی با اتکاء بر نقش سرمایه اجتماعی (نمونه بهشتی محله قائم شهر). پایان نامه کارشناسی ارشد، تهران: دانشگاه آزاد اسلامی واحد مرکز تهران.
   18. نیازی، ه.، صداقتی، م.، و صفایی، م. (1397). واکاوی نقش سرمایه اجتماعی در بازآفرینی شهری در حاشیه شهرها و روستاهای الحاقی به شهرها با تأکید بر پارامترهای اعتماد و مشارکت مردمی. جغرافیا و روابط انسانی، 1(3)، 170-154.
   19. نوابخش، م. (1392). ضرورت احیاء سرمایه اجتماعی در توسعه فضاهای شهری. مجله مطالعات توسعه اجتماعی ایران، 5(4)، 18-1.
   20. نظم فر، ح.، و عطار.، م. (1393). نقش سرمایة اجتماعی بر مشارکت ساکنان در نوسازی بافت فرسودة شهری مورد شناسی: بافت فرسودة شهر اردبیل. مجله جغرافیا و آمایش شهری_منطقه ای، 12، 66-51.

    

   21. Blessi, G., Tremblay, D., Sandri, M., & Pilati, T. (2012). New trajectories in urban regeneration processes: Cultural capital as source of human and social capital accumulation – Evidence from the case of Tohu in Montreal. Cities, 29 (6), 397-407.
   22. Chaline, C., & Coccossis, H. (2004). Guidelines for urban regeneration in the Giorgio. Priority Actions Programme Regional Activity Centre Split, January 2004.
   23. Tavano Blessi, Diane-Gabrielle Tremblay d, Marco Sandri, Thomas Pilati, Elsevier (2012), New trajectories in urban regeneration processes: Cultural capital as source of human and social capital accumulation – Evidence from the case of Tohu inMontreal.Cities, 29 (6), 397-407.
   24. Hong, Y. (2018). Resident participation in urban renewal: Focused on Sewoon Renewal Promotion Project and Kwun Tong Town Centre Project. Frontiers of architectural research, 7(2), 197-210.
   25. Ruijsbroek, A., Wong, A., van den Brink, C., Droomers, M., Van Oers, H. A. M., Stronks, K., & Kunst, A. E. (2019). Does selective migration bias the health impact assessment of urban regeneration programmes in cross-sectional studies? Findings from a Dutch case study. Health & place, 55, 155-164.
   26. Zhai, B., & Mee Kam, N.G. (2013). Urban regeneration and social capital in China: A case study of the Drum Tower Muslim District in Xi’an. Cities, 35, 14-25.