Analysis of Spatial Inequalities of Housing Indices in Districts of Mashhad using ARAS Technique

Document Type : علمی - پژوهشی

Authors

• Fateme Purrahdari ¹
• Hadi Mahdinia ²
• Zahra Sharifinia ³

¹ Department of Architecture, Shandiz of University, Iran

² Department of Urbanism, Mashhad Branch, Islamic Azad University, Mashhad, Iran

³ Department of Geography and Tourism Planning, Sari Branch, Islamic Azad University, Sari, Iran

https://doi.org/10.22067/jgusd.2022.72726.1108

Abstract

As descriptive tools, housing indices not only indicate the current status of different dimensions of housing, but also help the macro policy makers of the housing sector to gain a clearer picture of the conditions of housing in the past, present, and future to take appropriate policies and strategies in future. Investigating the status of the housing indices in 17 districts of Mashhad and prioritizing them according to the indices and offering solutions, this study aimed to provide a suitable ground for equality and justice between different districts of Mashhad. The statistical population consisted of all households in Mashhad in 2020 (930,785 households) and the size of sample was determined to be 384 using Cochran's formula. Library and field study methods were used to collect the data and Shannon entropy and ARAS techniques were used to analyze the data. The results of Shannon entropy technique showed that the size of household among the quantity indices, from among the quality indices, the access residential places to shopping centers, and from among the economic indices, the rent to total cost of the household ratio were founded as the most important criteria. Moreover, the results using ARAS technique indicated that all 17 districts of Mashhad are not in equal conditions in terms of quantity, quality and economic indices of housing, and they are categorized into three desirable, semi-desirable, and undesirable levels. The results of this classification can help managers of urban housing to know which districts of Mashhad metropolis should be chosen for achieving equality in sustainable housing regarding the studied indices.

Keywords

• Housing Index
• ARAS Technique
• Mashhad

References

1. ابراهیم زاده، ع.، و قاسمی، ع. (1394). ارزیابی شاخص های کالبدی مسکن شهری با رویکرد توسعه پایدار(مطالعه موردی: شهر سامان). مطالعات و پژوهش های شهری و منطقه ای. 7(26)، 104-83.
2. احدنژاد، م.، تیموری، ا.، و طهماسبی مقدم، ح. (1398). تحلیل فضایی شاخص های کیفیت مسکن در نواحی شهری با رویکرد مسکن پایدار(مورد پژوهی: شهر زنجان). فصلنامه توسعه پایدار محیط جغرافیایی، 1(2)، 32-
3. احدنژادروشتی، م.، طهماسبی مقدم، ح.، و تیموری، ا. (1399). تحلیل فضایی پایداری شاخص های کمی مسکن در نواحی شهری با استفاده از مدل تودیم(مطالعه موردی: شهر زنجان). فصل نامه آمایش محیط، 13(50)، 149-133.
4. بهراد، ع.، اکبری، پ.، و احمدی، م. (1398). تعیین و ارزیابی مولفه های کیفی مسکن مهر از نظر شاخص های کالبدی مسکن با استفاده از روش TOPSIS-AHP (نمونه موردی: کرمان). نشریه برنامه ریزی توسعه کالبدی، 4(13)، 25-38.
5. پوراحمد، ا.، زیاری، ک.، یوسفی، ر.، و حاجیلو، م. (1395). تحلیل شاخص های کمی و کیفی و برنامه ریزی مسکن شهر زنجان. آمایش محیط، 9(33)، 23-1.
6. پورمحمدی، م.ر.، معبودی، م.ت.، و حکیمی، هادی. (1391). بررسی و رتبه بندی مناطق شهری بر اساس شاخص های مسکن(نمونه موردی: ایران). فصلنامه مجلس و راهبرد، 24(91)، 342-319.
7. دیانی، ل.، پورطاهری، م.، رکن الدین افتخاری، ع.، و احمدی، ح. (1397). رتبه بندی سازه های اصلی ساماندهی بافت های فرسوده روستاهای پیرامون کلان شهرها با استفاده از روش ارزیابی نسبت جمعی(ARAS) (مطالعه موردی: پیرامون کلان شهر تهران). برنامه ریزی و آمایش فضا، 22(4)، 181-145.
8. رضایی آدریانی، س.، و احمدی، ح. (1399). تحلیل و ارزیابی شاخص های کمی و کیفی مسکن در شهرستان های استان اصفهان. فصلنامه آمایش محیط، 13(49)، 44-23.
9. زنگنه، م. (1394). تحلیل فضایی وضعیت مسکن در کلانشهر مشهد با تاکید بر شاخص های توسعه پایدار شهری. مطالعات و پژوهش های شهری و منطقه ای، 7(27)، 154-137.
10. زیاری، س.، فرهودی، ر.، پوراحمد، ا.، و حاتمی نژاد، ح. (1397). بررسی و تحلیل مسکن پایدار در شهر کرج. جغرافیا و توسعه، 16(52)، 156-141.
11. زیاری، ک.، و قاسمی قاسموند، ع. (1395). ارزیابی شاخص های کمی و کیفی مسکن شهری با رویکرد توسعه پایدار(مطالعه موردی: شهر سامان). پژوهش های جغرافیای برنامه ریزی شهری، 4(2)، 221-197.
12. سامی، ا.، و کرباسی، پ. (1396). تحلیلی بر وضعیت مسکن در محلات شهر مراغه با استفاده از مدل های چند معیاره. نشریه مطالعات نواحی شهری، 4(10)، 67-45.
13. سجادی، ژ.، کانونی، ر.، خاوریان گرمسیر، ا.ر.، و فیروزی، ا. (1395). سنجش توسعه یافتگی شهرستان های استان اردبیل در برخورداری از شاخص های کیفیت مسکن. فصلنامه برنامه ریزی منطقه ای، 6(23)، 44-34.
14. سرحانی، ف.، یزدانی، م.ح.، و امانپور، س. (1398). رتبه بندی محلات حاشیه نشین اهواز بر اساس شاخص های پایداری اجتماعی مسکن با استفاده از مدل ELECTRE. فصلنامه مطالعات مدیریت شهری، 11(37)، 45-33.
15. شمس، م.، و گمار، م. (1394). ارزیابی شاخص های کمی و کیفی مسکن در استان همدان با تاکید بر اقشار کم درآمد. فصلنامه برنامه ریزی منطقه ای، 5(20)، 68-55.
16. صارمی، ح.ر.، و ابراهیم پور، م. (1391)، بررسی شاخص های مسکن ایران و جهان(مطالعه موردی: ایران، انگلیس و فرانسه). مجله هویت شهر، 10(6)، 102- 91.
17. علیپور، س.، مشکینی، ا. و .، احدنژادروشتی، م. (1399). رتبه بندی شاخص های کمی و کیفی مسکن با استفاده از مدل تصمیم گیری ELECTRE III(نمونه مورد مطالعه: محلات شهر کرج). جغرافیا و برنامه ریزی، 24(71)، 295-273.
18. فاضلی، ن. (1386). مدرنیته و مسکن، رویکردی مردم نگارانه به مفهوم خانه، سبک زندگی روستایی و تحولات امروزی آن. فصلنامه تحقیقات فرهنگی، 1(1)، 63-23.
19. قادرمرزی، ح.، و قاسمی، ع. (1395). سیاست های تامین مسکن: تجارب جهانی و ایران، تهران: انتشارات جهاد دانشگاهی.
20. قائدرحمتی، ص.، مشکینی، ا.، و گروسی، ع. (1396). ارزیابی شاخص های کیفی مسکن در برنامه ریزی مسکن(مطالعه موردی: نواحی شهری نظرآباد، استان البرز). مجله جغرافیا و توسعه فضای شهری، 4(7)، 262-243.
21. قربانی، ر.، محمودزاده، ح.، و حسین پور، م. (1397). ارزیابی شاخص های کالبدی مسکن با رویکرد پایدار(مطالعه موردی: مناطق 2 و 4 شهر تبریز). جغرافیا، 16(56)، 107-90.
22. قلمبردزفولی، م.، نقی زاده، م.، و ماجدی، ح. (1397). تبیین مبانی عوامل موثر بر شاخص های کیفی مسکن. هویت شهر، 12(36)، 112-97.
23. لطیفی، غ.ر.، شیخی، م.، و عیسی لو، ش. (1395). بررسی و تحلیل شاخص های مسکن شهری به منظور تعیین اولویت برنامه ریزی مسکن(مطالعه موردی: مناطق 22 گانه شهر تهران). معماری و شهرسازی پایدار، 4(1)، 74-57.
24. مرادی، ا.، گلچینی، س.، و خضرنژاد، پ. (1397). ارزیابی تطبیقی سیر تحول شاخص های مسکن نقاط شهری استان کردستان و کشور ایران طی دوره(1345-1390). فصلنامه برنامه ریزی منطقه ای، 8(30)، 66-51.
25. مهدیان پور، ج.، و صارمی، ح.ر. (1396). بررسی شاخص های کمی، اقتصادی مسکن و پیش بینی ساختار جمعیت، قیمت مسکن و مسکن مورد نیاز تا افق 1410 برای شهر تهران. فصلنامه مطالعات مدیریت شهری، 9(31)، 57-37.
26. موسوی، م.ن.، و حکمت نیا، ح. (1396). کاربرد مدل در جغرافیا با تاکید بر برنامه ریزی شهری و ناحیه ای. تهران: انتشارات علم نوین.
27. میرکتولی، ج.، و آریان کیا، م. (1398). ارزیابی و تحلیل فضایی شاخص های مسکن شهری(مطالعه موردی: شهر گرگان). پژوهش های جغرافیای انسانی، 51(3)، 674-653.
28. نیک پور، ع.، قاسم پور، ف.، و ملاحسینی، ع.ا. (1397). تحلیل فضایی شاخص های مسکن با رویکرد فرم شهری پایدار(مورد مطالعه: شهر بابل). دوفصلنامه جغرافیای اجتماعی شهری، 7(2)، 58-41.
29. نیکخو، ب.، جعفری نیا، س.، حسن پور، ا.، و عباسیان، ح. (1397). تدوین مدل عوامل موثر بر سکوت سازمانی با استفاده از رویکرد ترکیبی AHP، FUZZY و ARAS. مطالعات راهبردی ورزش و جوانان، 17(41)، 28-1.
30. هاتفی، س.م.، کوهی حبیبی، ن.، و عبدالهی، ا. (1398). ارزیابی کانون های گردشگری مستعد سرمایه گذاری با استفاده از مدل یکپارچه آنتروپی شانون فازی و روش ARAS فازی. فصلنامه مطالعات مدیریت گردشگری، 14(48)، 302-269.
31. یاسوری، م.، آقائی زاده، ا.، و زارع، س. (1396). مسکن پایدار از حیث تجارب کشورها. نشریه راهبرد توسعه، 13(50)، 223-193.

 

32. Emmanuel, J.B. (2012). Housing quality to the low-income housing producers in Ogbere, Ibadan. Nigeria, Procedia - Social and Behavioral Sciences, 35, 483-494.
33. Huong Le, L., Dung Ta, A., & Quyen Dang, H. (2016). Building up a system of indicators to measure social housing quality in Vietnam. Procedia Engineering, 142, 116-123.
34. Maliene, V., & Malys, N. (2009). High- quality housing-akey issue in delivering sustainable communities. Bulding and Environment, 44(2), 426-430.
35. Reher, M. (2021). Finance and the supply of housing quality. Journal of Financial Economics, 142(1), 357-376.
36. Streimikiene, D. (2015). Quality of life and housing. International Journal of Information and Education Technology, 5(2), 140-145.
37. Viad, U. (2021). Delivering the promise of ‘better homes’? Assessing housing quality impacts of slum redevelopment in India. Cities, 116(2). 168-174.
38. Zainal, N.R., Kaur, G., Ahmad, N.A., & Khalili, J.M. (2012). Housing conditions and quality of life of the urban poor in Malaysia. Procedia- Social and Behavioral Sciences, 50, 827-838.

39.Zavadskas, E.K., & Turskis, Z. (2010). A new additive ratio assessment (ARAS) method in multi criteria decision making. Technological and EconomicDevelopment of Economy, 16(2), 159-172.

40. Yakob, H., Yusof, F., & Hamdan, H. (2012). Land use rgulations toward a sustainable urban housing klang valley conurbation. Procedia Social and Behavioral Sciences, 68, 578-589.