نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسندگان

دانشگاه شهید چمران اهواز

چکیده

هدف اصلی مطالعۀ حاضر سنجش و شناسایی شاخص‌های پایداری اجتماعی حمل‌و‌نقل شهری در شهر اهواز است که دو هدف فرعی شناخت عامل‌ها (شاخص‌های) اصلی پایداری اجتماعی حمل‌و‌نقل شهری و سنجش اولویت این شاخص‌ها در شهر اهواز دنبال شده است. در این راستا، روش‌شناسی پژوهش «توصیفی– تحلیلی» بوده است که از روش پیمایشی به صورت ابزار پرسش‌نامه برای گردآوری داده‌ها استفاده شده است. جامعۀ آماری پژوهش، شهروندان شهر اهواز هستند که برای انتخاب جامعۀ نمونه از بین آن‌ها از روش‌های نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای و تصادفی ساده استفاده شده و سپس با استفاده از فرمول عمومی کوکران، 322 نفر انتخاب شده‌اند. جهت تحلیل داده‌ها نیز متناسب با اهداف پژوهش از آزمون‌های آماری تحلیل عاملی و T در قالب نرم‌افزار SPSS استفاده شده است. برابر با نتایج به-دست‌آمده از تحلیل داده‌های پژوهش، نخست برمبنای تحلیل عاملی متغیرهای 20گانه پژوهش و بر مبنای متغیرهای بارگذاری‌شده، 3 عامل امنیت اجتماعی با درصد واریانس 32/0، رفاه اجتماعی با درصد واریانس 21/0 و عدالت اجتماعی با درصد واریانس 36/0 و مجموع واریانس تجمعی 89/0 به عنوان شاخص‌های اصلی پایداری اجتماعی در حمل‌و‌نقل شهری اهواز شناسایی شدند و سپس، تحلیل میزان اولویت شاخص‌های اصلی شناسایی‌شده از دیدگاه شهروندان بر مبنای تحلیل آماری T نشان داد که شاخص یا عامل عدالت اجتماعی با میزان اختلاف از میانگین پایین 0452/0- دارای وضعیت نامناسبی از لحاظ پایداری اجتماعی در حمل‌و‌نقل شهری در اهواز بوده و به طور متقابل از اولویت بیشتری نسبت به دو شاخص دیگر برای دستیابی به پایداری اجتماعی در حمل‌و‌نقل شهری اهواز را داراست.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Evaluating and Identifying Indicators of Social Sustainability in Urban Transportation of Ahvaz City

نویسندگان [English]

  • Saeid Amanpour
  • Hadi Alizadeh

Shahid Chamran University of Ahvaz

چکیده [English]

Extended Abstract

1. INTRODUCTION
Today, the prospects of sustainable development have influenced all aspects of human society since its introduction in the late 1970s. Urban transportation is one of these areas. A study of evolution in urban transport during the twentieth century reveals that his field due to its malfunction in economic, social and environmental areas, which are the key elements of sustainable development, has raised the need for a consistent approach in the late 20 century. Specifically, in the social sphere, it faces challenges like increased accidents and rate of fatalities caused by it, greater social inequality in access to urban transport services, especially after the adoption of new technologies in this area, reluctance toward the use of public transportation and its services for all segments of society. These are some of the reasons heightening the instability of transportation in society.

2. METHODOLOGY
This is a descriptive-analytical study that seeks to assess and identify indicators of social sustainability of urban transport in the city of Ahvaz. To achieve the research goal, 322 residents of Ahwaz were selected using multistage random and cluster sampling and their opinions were sought. For data analysis, techniques such as factor analysis and t-test were used in SPSS software.
3. DISCUSSION
To assess the social sustainability of urban transport in Ahvaz, 20 relevant variables were identified. In the analysis of variables with the aim of finding main factors of social stability, three factors of social justice (8 variables), social security (7 variables) and social welfare (5 variables) were identified. The prioritization of factors indicates that the status of social justice (0.0452) in the urban transportation of Ahvaz is not satisfactory, requiring immediate attention and should be high on priority.

4. CONCLUSION
The results showed that of 20 variables selected to assess the social sustainability of urban transport in Ahvaz, three main variables of social justice, social security and social welfare explained 89% of the variance in data, thus acting as the main factors of social sustainability of urban transportation in Ahvaz. The results of the survey carried out among the residents of Ahwaz showed that the status of social justice in Ahvaz urban transportation was unsatisfactory and it should be prioritized in the agenda of Ahvaz city.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Sustainable transportation
  • Social sustainability
  • Sustainability indicators
  • Ahvaz City
1. امان پور، س و عیزاده، ه. (1392). تحلیلی بر شاخص‌های پایداری حمل‌و‌نقل شهری در ایران. فصل‌نامۀ مطالعات و پژوهش‌های شهری و منطقه‌ای. 5 (19). صص. 107-124.
2. امانپور،س و علیزاده، ه. (1393). ارزیابی و اولویت‌سنجی شاخص‌های پایداری حمل‌و‌نقل شهری به روش منطق فازی، نمونۀ موردی: شهر اهواز. فصل‌نامۀ فضای جغرافیایی. 14 (47). صص. 213-231.
3. پاکزاد، ج. (1388). سیر اندیشه‌ها در شهرسازی. چاپ اول. تهران: انتشارات شرکت عمران شهرهای جدید.
4. کاشانی‌جو، خ و مفیدی شمرانی. م. (1388). سیر تحول نظریات حمل‌و‌نقل شهری. فصل‌نامۀ هویت شهر. 4 (2). صص. 23-34.
5. Black, W. (2010). Sustainable transportation: problems and solutions. New York: Guilford Publication.
6. EEA. (2008). Climate for a transport change: indicators tracking transport and environment in the European Union. EU: EEA publication.
7. Goldman, T., & Gorham, R. (2006). Sustainable urban transport: four innovative directions. Journal of technology in society. 28(1), 261-273.
8. Himanen, V., Gosselin, M., & Perrels. A. (2005). Sustainability and the interactions between external effects of transport. Journal of Transport Geography, 13(3), 23-28.
9. Holden, E. (2007). Achieving sustainable mobility every day and leisure-time travel in the EU. London: Ashgate.
10. Hull, A. (2008). Policy integration: what will it take to achieve more sustainable transport solutions in cities? Transport Policy, 15(2), 94-103.
11. Liang, Y., Serrano, J., Pecorari, N., & Serrano, V. (2013) Simulation study towards a new sustainable transportation solution in urban areas, S.A.T. Project. Procedia. Social and Behavioral Sciences, 96(6), 1712-1720.
12. Lindholm, M. (2010). A sustainable perspective on urban freight transport: Factors affecting local authorities in the planning procedures. Journal of Transport progress, 2(3), 6205-6216.
13. Litman, T. (2010). Developing indicators for sustainable and livable transport planning. New York: Victoria Transport Policy Institute.
14. May, A., Page, M., & Hull, A. (2008). Developing a set of decision-support tools for sustainable urban transport in the UK. Transport Policy, 15(6), 328-340.
15. OECD. (2002). Impact of Transport Infrastructure Investment on Regional Development. Paris: OECD Publications.
16. Richardson, B. (2005). Sustainable transport: analysis frameworks. Journal of Transport Geography. 13(4), 29–39.
17. Rockwood, D., Parks, N., & Garmire, D. (2014). A continuously variable transmission for efficient urban transportation. Sustainable Materials and Technologies, 1–2(1), 36-41.
18. Steg, L., & Gifford, R. (2005). Sustainable transport of quality of life. Journal of transport geography, 13(3), 59-69.
19. Turton, T. (2006). Sustainable global automobile transport in the 21st century: An integrated scenario analysis. Journal of Technological Forecasting & Social Change, 73(2), 607–629.
20. Wei, J., Xia, W., Guo, X., & Marinova, D. (2013) .Urban transportation in Chinese cities: An efficiency assessment. Transportation Research Part D: Transport and Environment, 23(4), 20-24.
21. Zhao, P. (2010). Sustainable urban expansion and transportation in a growing megacity: Consequences of urban sprawl for mobility on the urban fringe of Beijing. Habitat International, 34(2), 236-243.
CAPTCHA Image